การถวายสัตย์ปฏิญาณต่อพระมหากษัตริย์สามารถทำต่อใครได้บ้าง?

การถวายสัตย์ปฏิญาณต่อพระมหากษัตริย์เป็นพิธีกรรมที่สำคัญในระบบการปกครองของประเทศไทย ซึ่งมีความหมายและความสำคัญต่อการปฏิบัติหน้าที่ของผู้ที่ต้องทำการถวายสัตย์ปฏิญาณ โดยตามรัฐธรรมนูญและกฎหมายที่เกี่ยวข้อง พระมหากษัตริย์มีอำนาจในการโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้มีการถวายสัตย์ปฏิญาณต่อพระรัชทายาทที่ทรงบรรลุนิติภาวะแล้ว หรือผู้แทนพระองค์ ซึ่งหมายความว่าผู้ที่มีสิทธิในการถวายสัตย์ปฏิญาณไม่จำกัดเฉพาะพระมหากษัตริย์เท่านั้น แต่ยังรวมถึงพระรัชทายาทและผู้แทนที่ได้รับการแต่งตั้งจากพระมหากษัตริย์ด้วย การถวายสัตย์ปฏิญาณนี้มีความสำคัญต่อการสร้างความมั่นคงและเสถียรภาพในระบบการปกครองของประเทศ เพราะเป็นการแสดงถึงความจงรักภักดีและความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของผู้ที่เข้ารับตำแหน่งต่าง ๆ ในรัฐ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่มีการเปลี่ยนแปลงในตำแหน่งสูง ๆ เช่น ประธานองคมนตรี หรือผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ ซึ่งจะต้องมีการเลือกตั้งหรือแต่งตั้งบุคคลที่เหมาะสมเพื่อทำหน้าที่แทนในช่วงเวลาที่ไม่มีประธานองคมนตรีหรือไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ได้ ดังนั้น การถวายสัตย์ปฏิญาณจึงเป็นขั้นตอนที่สำคัญในการรับรองความต่อเนื่องและความมั่นคงของการปกครองในประเทศ